Afscheid

Vandaag alweer de laatste dag (snik….). Het klinkt misschien tegenstrijdig maar hebben niet het idee dat de tijd ontzettend snel voorbijgegaan is en door onze vingers geglipt. We hebben zo ontzettend veel gedaan en gezien dat het lijkt alsof we een maand geweest zijn.
Maar liefst uitgeslapen tot 7 uur en we pakken de koffers in voor het ontbijt. Het is erg spannend om te zien of we alle souvenirs in de koffers en tassen kunnen proppen. Met veel passen en meten lukt het uiteindelijk wel.
We hebben gisteravond besloten om vanochtend geen activiteiten meer te ondernemen. We zijn best moe en hebben al zoveel gedaan en gezien. We kiezen ervoor om uitgerust en fris aan de terugreis te beginnen. We worden om 14 uur met een busje van Torarica naar het vliegveld gebracht. We vliegen om 18.50 uur maar je moet minimaal 3 uur van tevoren aanwezig zijn.
Na het ontbijt liggen we om 9.15 uur bij het zwembad op een ligbed. We lezen en zwemmen wat. Corien en ik nuttigen nog een kokosnoot. Als lunch eten we manja’s en pompelmoes.

Omdat we om 13 uur de kamer moeten verlaten gaan we om 12 uur nog even douchen en verzamelen vervolgens al onze spullen. We wachten in de hal op Josefien die om 13.15 uur aankomt met kleinzoon Gabriel. Ze vertelt dat ze na ons bezoek gelijk papa en mama heeft gebeld en dat ze een gesprek van 20 minuten heeft gevoerd. We bieden haar een glaasje punch aan en nemen er zelf ook één. Josefien had gezegd dat ze iets mee zou nemen voor papa en mama. We zijn een beetje bang voor wat ze ons mee wil gaan geven. Gelukkig blijkt het mee te vallen: mama wilde graag bakbananen hebben en deze heeft ze dus bij zich.

We kletsen nog wat tot 14 uur en nemen afscheid. De bus vertrekt stipt om 14 uur en iets na 15 uur zijn we op Zanderij. Onderweg valt er nog een regenbui, maar op Zanderij is het droog. De bagage zijn we snel kwijt. Men heeft ons geadviseerd om zo snel mogelijk de douane door te gaan. Je kunt dan op het vliegveld nog winkelen. De meeste reizigers blijven zo lang mogelijk wachten met de douane door te gaan om langer tijd met hun familie door te kunnen brengen. Corien koopt nog snel wat bakabanas en saté voordat we door de douane gaan. We moeten in 2 rijen opstellen: één rij voor mannen en één rij voor vrouwen. Om de beurt wordt je dan in een hokje geroepen. Je wordt gefouilleerd en de handbagage wordt gecontroleerd. Brandbare stoffen mogen niet mee. Zo wordt de deodorant, een flesje Deet en een bus schuim eruit gehaald vanwege een ontvlambaar teken op de verpakking.

In de grote hal eten we de saté en de bananen. I.v.m. de handbagage gaan we om beurten winkelen (eerst de dames en dan de heren). Uiteraard wordt er weer wat gekocht, zoals bananenchips, bloemen (Palulu’s) en goedkope Bacardi. Om 18.20 uur worden we richting vliegtuig gedirigeerd. We gaan eerst door een scanner en dan mogen het vliegtuig in. We vliegen ditmaal met de SLM. Inderdaad waren de in Nederland gereserveerde stoelen aan ons toegewezen en hebben dus weer een prima plaats met veel ruimte aan de zijkant. In het vliegtuig krijgt Bert de schrik van zijn leven: zijn heuptasje met paspoorten, reispapieren en geld is foetsie. Hij vliegt terug (na toestemming van de purser) naar de scancontrole en daar is het al apart gehouden. Bij het uitdoen van alle spullen en door de scanner voeren was het blijkbaar achtergebleven. Met het zweet op zijn voorhoofd en bonkend hart komt hij weer terug.
Later worden er nog en aantal artikelen omgeroepen die ook zijn achtergebleven bij de scanner. Er zijn dus nog meer oliebollen……

Bij vertrek krijgen we nog een mooi overzicht over Paramaribo (het is al donker, dus we zien alleen lichtjes). Het is dan 23 graden in Paramaribo.

De verzorging is weer erg goed, pinda’s drankjes, eten (kip met rijst en kouseband), cake, koffie, broodjes,, fruit etc.. Slapen blijkt lastig. In een stoel slapen is sowieso al moeilijk maar met alle herinneringen is het nog moeilijker om de slaap te vatten.
We komen om ca. 9 uur (Nederlandse tijd) aan op Schiphol na een voorspoedige reis van 8 uren. We worden meteen bij de deur van het vliegtuig besnuffeld door een hond die daarna het vliegtuig ingaat. We gaan weer met alles door een scanner en worden weer gefouilleerd.
Vervolgens gaan we de koffers ophalen en dan gaan we weer met ons hele hebben en houwen door scanners en uiteindelijk worden we vrijgelaten……..

We drinken nog een bak koffie met Corien en Rieni en gaan op weg naar de trein. ………
Het einde van de vakantie is nu echt in zicht!!

Dankzij de foto’s de film, de souvenirs en de herinneringen zullen we nog lang terugdenken aan deze vakantie die onvergetelijk is geweest…………………………

Papa en mama, zeer bedankt!!